Zor olan hayat değil severek yapmadığım bir işimin olması beni her bakımdan zora sokuyorda ondan.Nerdeyse günümün yarıdan fazlası işte geçiyor.Şöyle bir düşündümde, 12 saat işte 7 saat uykuda geçen ömrümde sadece 5 saatimi evime kendime eşime ve çocuğuma ayırabiliyorum demek isterdim ama bunuda neredeyse 40 dk kadarı gidiş geliş yolda geçiyor.Yani hayatımda sadece 4 saati severek isteyerek yaşıyorum.İnsanın işi hayata bakış tarzını bile etkiliyor.Geceleri sabah olmasın diye yatmak istememek,
sabahları of ya akşam ne zaman olacak diye kendime sormak,saatler ilerlesede bana saniye bile geçmiyor gibi gelen iş yerimde saatlerce kafa patlatmak ki sonundada aferin yerine kaka çocuk muamelesi görmek ve daha aklıma gelmeyen bir sürü sayamadığım olumsuzluklar benim hayatımın %90 kısmını oluştururyor.Peki neden %90 lık kısmı gökkuşağı gibi rengarenk geçmiyorki....
Aslında sorunun cevabı çok basit.Özel sektör denilen canavar.İnsanlar robotlaşmış durumda artık haklı yadahaksızı ayırmak bile yersiz.Çünkü senin üstündeki insan hep haklı hep haklı.Neden biz çalışanlarda bazen haklı görülmüyoruz?Yaptığımız hiçbirşey beğenilmiyor.?Neden fikirlerimize azda olsa önem verilmiyor?Neden bizler içinde soru işaretleri kullanılmadan direk olarak yargısız infaz ediliyor?Neden işimiz bu deyip bizi aşağılayanlara karşı sürekli boyun eğip sonradabir kenara çekilip sessizce ağlamak zorunda bırakılıyoruz?Neden işten çıkmak istediğimizi söylediğimizde tazminat denilen ama hiçbir zaman bize ödenmeyen paramızı alamıyoruz?Neden hastalanıpta doktordan rapor aldığımızda tekrar işe dönüşümüzde bize cehennem azabı yaşatılıyoruz?Neden neden neden????
Tabiki ülkemizdeki işsizlik sorunundan ,aldığımız paranın bizi tatmin etmemesinden,geçim sıkıntısı yüzünden bir yerlere mecbur olmaktan.
Aslında matematikteki denklem gibiyiz.
Stres......iş......patronlar.....geçim sıkıntısı.......mutsuz bir hayat....
Çözebilene aşkolsun!!!!.
Matematiği eskidende sevmezdim oysa şimdi adını bile duymak istemiyorum.
Artık ben denklem çözmek istemiyorum.
Artık ben işyerimde robotmuşum gibi muamele görmek istemiyorum.
Artık ben asık surat görmek istemiyorum..
Artık ben sabahları güne gülerek başlamak istiyorum
Ve beeeeen beni motive edecek,gülen bir surata en azından tebessüm edebilen bir surata sahip bir müdürüm olsun istiyorum.
Böyyyleee altından sular akan yemyeşil çimelrin olduğu insanların gülerek birbirini selamladığı güneşin gökyüzünde pırıl pırıl parladığı bir iş varmı bildiğinizzzz????????????Hani şu milka reklamlarındaki gibi....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder