Daha çok küçücüksün
Yeni bir hayat var önünde..........

7 Ocak 2012

YALNIZLIK ÇOK ŞEYİ ÖĞRETİYOR

Dün akşam başlayan yağmur hala devam ediyor.
Ve ben bu sabah yanlız uyandım evimde.Önce yastığı kokladım sonra battaniyesine sarılıp uzuuun süre öylece kalakaldım.
Bu ne kalp ağrısıdır ki beni eritip bitiriyor.
Dört aylık ev hayatım galiba pazartesi itibarıyla son bulacak.Şimdiden içim içimi yemekle meşgul,kafamda binbir soru,bu kalp sızısı nasıl geçecek bilmiyorum.
Gücüm tükenmiş,hayat bitmiş gibi hissediyorum kendimi.Hayat sanki oğlumla başlamıştı.Ondan önceki 37 yıl sanki bir anda yok oldu ve ben hiç gülmeyen,üzülmeyen,iniş çıkışları olmayan biriyim gibi hissediyorum kendimi.
Bugün iş görüşmem için gidiyorum ve sadece iki üç saatlik işim var.
Peki ya sonra?
Akşam gördüğüm birkaç saat oğlumu koklamak için yetecekmi bana?
Yine aynı acı,yine aynı hüzün ve yine bir türlü kurtulamadığım peşimi bırakmayan vicdan azabı.
Biliyorum çalışmak beni daha dinç tutacak,biliyorum oğluma daha iyi imkanlar verecek,biliyorum zamanla bu da bitecek.Biliyorum da kabullenemiyorum.
Şu akıp giden yağmur damlaları gibi içimdeki sızıda akıp gitse ve ben bir nefes alsam.
Alışırım diyorum ama alışılmıyor.Daha öncede yaşadım,alışamadım.
Hep özlüyorum,hep kokusunu içimde hissediyorum ama koklayamıyorum.
Uzakta olsa hep yanındayım küçükbey.
Burda senin için çarpan bir kalp var ve tek dileğim bu kalbi seninde içinde hissetmen,görmesende yanında olduğumu,elini tuttuğumu bilmen.
Seninleykende sensizde seni hep özlüyorum,hep özlüyeceğim...

Küçükbey,32 aylık

6 Ocak 2012

YAZAMIYORUM!


Kolumu incitmem sebebiyle malesef bloğa uzun süredir birşeyler karalayamıyorum buda beni çok üzüyor.
Geçte olsa herkesin yeni yılı kutlar bu yılıda sağlık ve mutluluk içersinde sevdiklerinizle geçirmenizi dilerim.


Küçükbey,32 aylık