ÇOCUĞUZ DEDİK YA....ELİMİZ KOLUMUZ BAĞLIMI OTURALIM YANİ???

Kız çocukları sakin olur derler ya.Sanki beni tarif etmişler.Şöööyle geriye çocukluğuma döndümde ne kadaaarrrr sakin sessiz ve uslu olduğumu hatırladım.Eminim herkez benim gibi bir çocuğu olması için kuyruğa girerdi.Haaa sakın anneme sormayın beni öve öve bitiremez.Hatta anlatırken gülmekle ağlamak arası bir yüz ifadesi takınıyoki görmeyin gitsin.Benden size tavsiye sakın ama sakın anneme küçük selda'yı anlat bakalımmm demeyin.
:))
Amanda aman ne kadar usluymuşum ben hele bi bakın...
Annemin özenerek aldığı kumaşı eski, ayaklı dikiş makinasıyla fare tıkırtılarına benzeyen sesler çıkararak binbir zahnmetle diktiği eteğimi giyerken bendeki sevinci görmeliydiniz.Artıkın bu gece yatarken bile çıkarmam üstümden diye düşündüğüm eteğimle hava atmaya çıkınca dışarı olanlar olduuuu.Erkek müsvettesi arkadaşlarım  zeytin ağaçlarının dallarında maymun misali yaylanırken ben nasıl olurda geride kalırdım.Bu bir faciaaa...Haydi selda göster kendini sende yapabilirsin bunu hooppp evet evet uçuyorum uçuyorum veeee ağacın altta kalan dalına asılı kalıyorum.Olamazzzzzzz...Etek yavaş yavaş daldan aşağı ikiye bölünüp parçalanırken ben uçuşa değil inişe geçiyorum veee havada olmam gerekirken yerdeyim.Yeni eteğimin yırtıldığınamı ağlayayım yoksa ayağımdaki kocaman sıyrığamı yada annemim (ki beni hiç dövmezdi
)pavarottiyi andıran sesiyle bana okuycağı operayamı???Sizce hangisi daha az canımı acıtır???
Yettimi??? YETMEDİİİ...
Annem bana hep derdiki kızım sakın salıncakta ayakta sallanma.Ama kim dinlerrr.Hem o zamanlar şimdiki gibi öyle plastikten arkası önü korumalı salıncaklar yoktuki.Bildiğiniz demirden önü arkası açık salıncaklar boy gösterirdi çocuk bahçelerinde.Baktım etrafıma babam yok ortalarda annemse kardeşimi kaydırmakla meşgul.Fırsat bu fırsat dedim çıktım salıncağın tepesine.Ayaktayım ve elimi uzatsam gökyüzüne değicem.Öyle bir ruh hali içindeyim yani....En son duyduğumsa annemim ey kafanı ey kafanı nidaları.En son hissettiğimse başımda tarifsiz bir acı.Salıncaktan düşmekle kalmamış birde bana doğru gelen salıncağa bakmak için başımı kaldırmıştımki keskin demir kafamın tepesini kaldırıp geçmişti.Ağlasam olmazzz ağlamasam olmazzz.Aslında
bağırmak istiyorum annneeee çok acıyor diye.Bağırsammı ki....Yoookk o zaman annem yine başlıyucak operalaradan kuplelere...Hem ağlarım hem giderim.Açmışım avcumu kanım yere düşüp helak olmasın diye topluyorum sanki.Korkumdanda seslenemiyorum.Koşturuyoruz ailecek arabaya doğru.İlk hedefimiz hastane ileriiii...Kafamda açılan delikle birlikte bir kere daha milli oldum.
Yettimi??YETMEDİİİİ...
Offf hava çok sıcak dedim kendime.Kardeşimide alıp balkonumuzda biraz serinleyeim bari deyip minderleri balkona sıraladım.O da ne?Birden başparmağımda bir acı.Yok yok sızlama gibi birşey. Acı giderek artmaya başladı.Hemen kardeşime sen korkma burda bekle ben anneme gidip söyleyeyim diyerek hemencecik annemin çalıştığı karşıdaki hastaneye koştum.Aaaaaa inanmıyorum akrep ve ben.Evet şimdide akrep sokması vakasıyla karşı karşıyayayımOf ya hep neden beni bulur aksilikler.Acilen serum aramalar ve benim uzun süreli yatakta istirahatimle sonuçlanan böcek sokma vakası.
Yettimi???? YETMEDİİİ....
Hemen bakkala (o zamanlar böyle büyük marketler yoktu malesef)gidip yoğurt almalıyım.Çünkü annemin bugün kabul günü ve pasta börek yapması gerekiyor.Tutuşturdu elime tabağı.Havalı havalı yürüyorum yolda,yaz sıcağı tepemde.Bakkal amca dükkanının önüne eskiden çiviyle yer tuturulan kalın kumaştan tenteler olurdu.Hah işte onlardan koymuş sırf güneş girmesin dükkanına diye.Bendeki hava 1500.salkına salına giderken tam bakkalın önünde bizim kızlara rastlıyorum.Burnum 10 karış havada yürüyorum ya onlarla bir taraftan laflarken diğer taraftanda yürrümeye devam edeyim diyorum ama artık yanlız değilim.Kafama geçmiş içinde 1 kilo yoğurt olan tabakla beraber ağlamaklı tutuyorum evin yolunu.Biraz önceki o havalı yürüyen kızdan eser yok.Annemi düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum.Zaten annem beni görünce verdiği tepkiyi tahmin edebilirsiniz.Yine pavarotti ve aryaları....
Yettimi???YETMEDİİİİ...
Yetmedi yetmedi yetmiyor....Demiştim ya benim gibi bir kız çocuğuna sahip olmak için eminim herkez sıraya girerdi.Ben eşittir sessizlik.Bazen kendimce acaba ben erkek olacaktımda kız olarakmı doğdum diye sorarım.Sorarımda yıllardır cevabını bulamadım.
Şimdi benimde bir oğlum var sanırım bu konuda bana çekmiş.Çok uslu maşallah.
Galiba annemi daha iyi anlamaya başladım.
Ne kadar yaramaz olursa olsun oğlumu çok seviyorum.Tıpkı annemin beni sevdiği gibi....
Eeeee çocuğuz dedik ya elimiz kolumuz bağlımı oturalım yani....?????????