HADİ BAKALIM....

  Banyo zamanı....
  -Oğlum dur kayıp düşeceksin,başınıda şampuanlıyalım sonra tamamdır.
  O da neee??
  Yiğit her zamanki gibi başını yıkatmak istemediği için bir feryat bir figan...
  -Anneeee gözüm kanıyor,gözüm kanıyor,çıkıcammmm....

resim eski arşivlerdendir

  Her sabah aynı sahne....
  Önce günaydın denilmesi gerekirken yiğit'in gözlerini açar açmaz ilk sorduğu soru!
  -Nereye didiyoz anneee...
  Yuh yani,daha yeni kalmışız buda sorulmaz ki...
  Eeee nede olsa anasıda babasıda gezmeyi seviyor güççük dana neden sevmesin ki?

  Çok ısrarcı olduğunda....
  Önce elma soyulur ardından dilimlenir veeee anneye zorla yedirilir.
  Ama anne artık atom bombası haline gelincede her zamanki şirinlikle
  -Düdfen anne düdfeeennn.
  Anne dayanamaz ve 36 bedenden 38 e çıkmak için artık bir sebebi vardır.Üzülsede çare yok.O minik parmaklarla zehir bile verilse içilecektir.

  Kavga edildiğinde....
  Adı üstünde çocuk.Eninde sonunda mutlaka tartışacak birşeyleri vardır.Ya oyuncakları elinden alınmıştır,yada başkasının elindeki almak zorundadır.
 -Oğlum çok ayıp yapma denildiğinde laf karıştırılır
 -Anne öpeyimmi seni,ben teni çok teviyom...
  Bu sözün üstüne siz ne söylerdiniz.

  Yemek yenmesi istenilmiyorsa....
  -Anneeee karnım ağrıyor bak,göbeğim çok şişşşşş...
  -Biraz ye hadi benim güzel oğlum.
  -Olmaz anneeee ateşim çıktıııı.

  Alışverişe çıkıldığında...
  -Oğlum artık gidelimmi?Burda sana göre bişey yok...
  Dur bi anne dur biiii deniyorum işte...
  Çıkıştada ilk soru
  -Anne bana bişey almadınmııııı???

  Akşam yemek vakti geldiğinde....
  -Yemek hazır,sizi bekliyorummm.
  Babadan hiç ses çıkmaz ama oğlu...
  -Anneee görmüyormusun çalışıyoruz bizzz...
  Baba oğul eve iş getiriyorlarda.

  
  Bunları söyleyen küçük canavar oysa uyuduğunda ne kadarda masum görünüyor dimi...

Küçükbey,30 aylık

YARINIMIZ VARMI ACABA?

  Daha öncede gördüm,daha öncede bu kadar büyük olmasada yaşadım.Ama hiç bu kadar korku duymadım.
 İki gecedir kabuslarla uyuyup kabuslarla uyanıyorum.Önceleri korkmazdım bu kadar çok.Şimdilerde ise kalbim bile hızlı çarpıyor,korkuyorum.Oğlumun kokusunu içime çektikçe yaşadığımıza birkez daha şükrediyorum.İki gecedir yanında uyuyorum.Sanki birşey olacakta onu ben kurtaracakmışım gibi...
  Gördüklerim içimi parçalıyor.Gözyaşlarımı tutamıyorum,boğazım düğümleniyor.Onca bebek,onca çocuk,onca insan bir anda yokolup gidiverdiler.Oysa beş dakika önce belki yaşanan komik bir olaya kahkahalarla gülüyor,belkide yaşadıkları bir üzüntüyü birlikte paylaşıyorlardı.Beş dakika sonra olacaklardan habersiz....
   Depremde ölen herkese rahmet, yaralanalara acil şifa,ölenlerin yakınlarınada başsağlığı,ordaki tüm halkada yardımların biran önce ulaşmasını diliyorum....
   Bugün hayattayız,yarınsa ne olacağımız meçhul....
  

Küçükbey,30 aylık

ÖL DE YEEEEE.....

Teyzemlerdeyiz.
Yemişiz,içmişiz eve dönme zamanımız gelmiş.Ama teyzem bırakırmı hiç birkaç bişey daha yemeden.Biz kalkışa geçmişken toparladı geldi dolapta ne varsa.Elma,muz,erik falan derken bir tabakta kavun.....
Offff zaten 36 dan 38 e çıkmanın derdiyle yanan ben dayanamayıp yumuldum kavuna.Eeeee anası yerde danası dururmu????Bir çatal bir çatal daha derken hem ağzının suyunıu akıta akıta hemde hımmmm çok tatlı diye diye götürdü kavunların bir kısmını bizimki...Annemse elma armut derken kavuna geçiş yapıverdi birden.Ama oda ne???
Sanırım annem biraz büyük olan dilimi almıştı ve buda her zamanki gibi bizim yumurcağın gözünden kaçmamıştı.Yiğit'in hemen kırmızı ikaz lambası yandı.
-Annanneeee annnanneeee öl de ye öl de yeeeee.....
Bu cümleden sonra zaten kimsede yiyecek hal kalmamıştı.zira gülerken doymuştuk bile...
Şimdi biz bu fındık kurdunu öle öle yemeyelimde napalım???
O günden bu yana artık herşeyi ölerek yiyoruz.
:)))))))))

Küçükbey,30 aylık

36

Yok yok olamaz.Umutsuz ev kadınlarındaki umutsuz ev kadınlarından birisi ben olamaaaaammm.

Yok yok hepsi hayal bunlar.Yada uykudayım ve rüyalarımın içinde bir korku filmi izliyorum.Saat gecenin bilmem kaçı.Sabah kalkınca gerçekler su yüzüne çıkacak ve ben yine mutlu olacağım.
Kendimi çimdikliyorum.Evet acı duyuyorum.O zaman demekki uyumuyorum.
Hayırrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr....
Kışlıklar yazlıklar her sene olduğu gibi yine yer değiştiriyor.Ama bu sefer bende evrim geçiriyorum.
İnanmıyorum yaaaa geçen seneki bu kıyafetleti acaba kızılaydan falanmı aldım ben.Neden üçte ikisi bana olmuyor.Tamam tamam oğlumun dediği gibi takin olmalıyım ve yeniden denemeliyim.
Deniyorum deniyorum olmuyor.Hımmm anladım galiba.Çok yıkandıkları için çekmiş olmalılar.Yoksa ben asla 36 bedenin üstüne çıkamam ki.Peki ya kameralar nerde.Benim kıyafetleri alıp yerine aynısının bir büyük bedenini koymuş olmalılar.Yoksa ben kimmmm, 38 beden kimmmm????
Ömrüm bıyunca giymedim 38.Bence bu kıyafetler kesin çekmiş.Bir daha yıkamam ben bunları.Koksada yıkamammmmm.Bir dahada geçmem bu aynanın karşısına.
Ben hep 36 yım ve 36 da kalıcam....

Küçükbey,30 aylık

Ordan burdan şurdan

Bu nasıl bir çenedir yahu.Susmak bilmeyen.Hayır daha yeni konuşmaya başlayan bir çocuk değilki oğlum bu kadar azmetsin.Bende dur çüş demekten bitap düştüm.
Yani bazen allahım aklıma mukayyet ol diyorum kendi kendime.Çünkü beni bile şaşırtan kelimeler söylüyor.
Mesela en basitinden geçen gece yemek hazırr masayaaaa diye seslendim.Oğlumsa annannesiyle dedesine kapının önüne geçip o pamuk elleriylede işaret ederken
-Hadi burun buyrun bakalım,yemek hazırmış,
diye davet faslındaydı.
O an kendimi odun gibi hissettim
:)))
Ben yemek hazır haydi derken o buyrun buyrun diye sesleniyordu.
Ah bu çocuklar bazen biz onlara ders vermemiz gerekirken onlar bize ders veriyorlar.Ne garip dimi.Kim küçük kim büyük anlayamıyorum.
Geçen gün yine marketteyiz.Alışverişimi yaptıktan sonra parayı oğlum vermek istedi.Verdide....
Verdi ama üstünü almadan olurmu???Aslında alınacak üstüde yoktu ya hadi neyse.
Hadi oğlum gidiyoruz dedim.
Parmağıyla bana işaret edip...
-Dur bi dur bi anneee diye beni oraya çiviledi.
Arkasından da dönüp kasiyere:
-Küçük paramı versene diye seslendi.
Kasiyerle benim koptuğumuz an oldu.Çocuk alışmış her gittiğimiz yerde para üstü almaya.Bu sefer alamayınca sinirlendi tabi.
 Hani eskilerde benim oğlan hiç çizgi film izlemiyor diye şaşırırdım ya şimdilerde öyle değil.
 Pepe,keloğlan ve caillou hiç eksik olmuyor bizden.Sanki evi mesken tuttular.Sayelerinde bende birşeyler öğreniyorum.Her ne kadar arada sinir seviyem tavan yapsada,gece rüyalarımda pepenin renkleri,keloğlanın devleri ve caillonun bitmek bilmeyen ev ahalisiyle uğraşsamda bazen işe yaradığını itiraf etmeliyim.
En azından onlar sayesinde karnımız doyuyor.Çünkü yemek yapabiliyorum.
En azından onlar sayesinde evimiz çöplük olmaktan kurtuluyor.Çünkü temizlik yapabiliyorum.
En azından giyecek temiz pak çamaşırlarımız oluyor.Çünkü çamaşır makinasının düğmelerinde basma fırsatı bulabiliyorum.(Ah birde çamaşırları asıp ütülecek birini bulabilsem).
Bu sıralar korktuğum birşey varki akıllara zarar.Benim oğlan efelenmeyi çok ama çok seviyor.Geçenlerde parkta güzelll güzel oynarken amanın oda ne iki çocuk kavga ediyor.Çevredeki herkeste gülüyor.Tabi ben bu sırada diğer bir anneyle sohbetteyim.Anaaaa çocuklara bi baktım....Bir tanesi iri diğerine göre uzun ve toplu yaşçada büyük.İkinci çocuksa biraz daha zayıf kısa boylu ama çene kuvveti mükemmel.Gözlerim fırladı yerindennn.Heyytt deyişinden bildim benimki olduğunu.Kafamı bir daha çevirdim bir daha çevirdim ama değişen bişey yok.Kavga edenlerden bir tanesi benimkiiiii.İki anne nasıl koştuk nasıl ayırdık bilmiyorum ama benimkini kucaklamış ordan uzaklaştırmaya çalışırken bir eliyle diğer çocuğa hımmm diye hareket çekmekten diğer taraftanda maşallah otomatik tüfek gibi hala sayıklamaktan kendini alamamıştı.Hala parkta karşılaştığımızda anneler birbirimize göz ucuyla bakıp gülsekte oğlanlar kan davası haline getirdiler bunu.İki keçiyi birbirlerinde uzak tutmaya çalışıyoruz...
Kısacası bu sıralar şu 2.5 yaş sendomunu yaşıyoruz.Ben 39 yaş sendromumu çoktan atlattım oğlumsa hala 2.5 ta takılı kaldı galiba.
:)))
Baklım 3-4-14-25 yaş sendromlarında nelere şahit olacağız.Bekleyip görelim...

Küçükbey,30 aylık