Giyindik kuşandık atladık arabamıza hergün rutin olarak yaptığımız gibi koyulduk yola.
Yine ayrılık yine masum bakışlar.
Pencerenin arkasından bana bakarken dudaklarını bükmen varya gözlerinden yanaklarına süzülen gözyaşların varya, sanki büyyyüük insanmışsın ve herşeye rağmen benim suçluluk duymamı istemezmişsin gibi ağlarken tebessüm etmeye çalışarak el sallayışın varya işte o an bütün gemileri yakıp yıkmak her yeri
kasıp kavurmak ,avazım çıktığı kadar
bağıra bağıra ağlamak istiyorum.
Ama sadece istiyorum çünkü o sırada boğazıma birşeyler düğümleniyor ve ağlamayı bile beceremiyorum
Emre aydın'ın dediği gibi....
Çok zor bazen
Avaz avaz susmak
Saklanmak kendine
Kendinden vazgeçmişken
İşte çalışan annenin yaşadığı en zor en acı verici dakikaları.
Offfff akşam ne zaman olacakkkkk
2 yorum:
eşim çalışırken, kızım uyuyunca ayrılırdık annelerden.
ortalığı birbirine katardı.
zor çalışan annenin ayrılığı.
zormu???zor kelimesi bile bazen yetmiyebiliyor.
beni anlamanıza sevindim
lakin siz bir babasınız
Yorum Gönder